رؤیاهای نوشتهشده:
Summary:
در این نوشته، به مسائل عمیق و چالشهای اجتماعی که زنان و دختران افغان با آن مواجه هستند پرداخته میشود. نویسنده، با نگاهی به زندگی خود و دوستانش، به پرسشهای مهمی درباره نابرابری جنسیتی و خشونت پاسخ میدهد. او داستانهایی از مقاومت و آرزوهای دختران در جامعهای مردسالار را روایت میکند، جایی که زنان همچنان در مسیر دستیابی به آزادی و برابری مبارزه میکنند. این نوشته، به شکلی تاثیرگذار، دردی را به تصویر میکشد که بسیاری از زنان افغان هر روز تجربه میکنند، و انگیزهای برای تغییر و مبارزه در دل خواننده ایجاد میکند
به نام خدا!سلام بر الهه نجات نامه من به آزادی خواهان جهان
من، دختری آزادیخواه، این نامه را به تمامی آزادیخواهان جهان مینویسم. چرا ما هنوز در بند نابرابری جنسیتی و خشونت هستیم؟
من در خانوادهای فرهنگی بزرگ شدم و هرگز خشونت علیه زنان را در خانه تجربه نکردم، اما در جامعهام به وضوح آن را دیدهام. این مسئله ذهنم را مشغول کرده و داستانهای تلخ دختران دیگر مرا به شدت متأثر کرده است.
گفتگو میتواند بسیاری از مشکلات را حل کند، اما متأسفانه در جامعه ما، خشونت جایگزین گفتگو شده است. هر روز با خشونتهایی روبهرو میشویم که به زنان تحمیل میشود، و من میپرسم: چه زمانی این مردان از خواب غفلت بیدار خواهند شد؟
اجازه دهید داستان یکی از دوستانم را برایتان بازگو کنم. او دختری مستعد و پرتلاش بود که به اجبار پدرش باید با پسر عمویش ازدواج میکرد. آرزوهایش به یأس تبدیل شده بود و روزهایی را سپری میکرد که برایش سرشار از درد و رنج بود.
او میگفت: “آرزوهای زیادی دارم، اما خشونتهای پدرم مانع تحقق آنها میشود.” این سخنان قلبم را میشکست.
آرزوی او ساختن جامعهای بود که در آن زنان در آزادی و برابری زندگی کنند. اگر روزی به رویاهایم برسم، اولین قدمم ریشهکن کردن تبعیض و برقراری عدالت خواهد بود.
زندگی در جامعهای که در آن فقر مالی و جنسی، و محدودیت آزادی مشهود است، سخت و طاقتفرساست. چرا باید چنین باشد؟ چرا حق انتخاب آزادانه از ما سلب شده است؟ چرا نمیتوانیم درس بخوانیم و برای آیندهای روشن تلاش کنیم؟
نه دختر! تو یک قهرمان هستی! تو میتوانی با مشکلات بجنگی و پیروز شوی. برای آزادی و تحصیلات تلاش کن، زیرا آینده از آن توست.
با احترام.